کوتاه درباره داستان بچه مردم
اثر جلال آل احمد
مادر ها بخوانند، این رنجنامه را. بگریند بر بچه ای که بی گناه توسط غریبه ای که او را زاییده بود، در خیابان رها شد. آخر چطور میشود مادری چنین کاری را بکند؟ چقدر هم دلش برای آن بچه میسوخت. آری، آن زن بچه مردم را خیلی دوست داشت. ولی بالاخره بچه مردم بود و باید به آغوش همان مردم باز میگشت. آن زن نمیدانست که آن لحظه در خیابان، بچه مردم فکر میکرد همراه مادرش بین غریبه ها آمده است، غافل از اینکه همراه یک غریبه به کانون گرم خانواده اش باز میگشت. آن زن نمیدانست که بچه مردم پس از او هیچ زن دیگری را مادر صدا نمی زند و در آغوش زن دیگری آرام نخواهد گرفت، وفقط به فکر گرم ماندن آغوش خودش بود.
مگر بچه مردم چه گناهی کرده بود؟ . . .
